Ik was al een aantal jaren teamleider op een afdeling en had het prima naar mijn zin. Ik kon met nagenoeg iedereen opschieten en voelde me als leidinggevende boven het team staan en als individu vaak tussen het team. Met één van de medewerkers kon ik erg lachen. We hadden dezelfde soort humor en vonden het leuk elkaar spitsvondig te plagen. Op een dag trof ik haar op de (drukke) gang en maakte ik een bijzonder leuke opmerking (vond ik zelf) tegen haar en tot mijn verbazing schoot ze uit haar slof.       
   ‘Dit is nu al de tweede keer dat je me voor schut zet,’ riep ze.
Ik bleef beduusd en met een naar gevoel achter en besloot haar na een uurtje op te zoeken. Wat bleek: mijn grappen vond ze leuk maar als ik die grappen maakte waar andere collega’s bij waren voelde ze zich ten opzichte van hen gekleineerd. Ik was immers haar baas…

Die dag kreeg ik een lesje over macht.
Hoe je het ook wendt of keert, jij bent de leidinggevende en staat dus boven jouw team, dus ook boven de individuele medewerker. Een goedbedoelde plagerij kan een totaal andere uitwerking hebben dan jij bedoelt.
Er zijn vele soorten van macht. In de onderstaande link kun je er in grote lijnen over lezen.

http://www.carrieretijger.nl/f...

Als ik zeg: 'Jij hebt als leidinggevende een bepaalde macht', wat denk jij dan? 

Je hebt een moeilijk gesprek met een medewerker. Waar ga je zitten en hoe ga je zitten (opstelling van meubels en deur in de ruimte)?
Heb je een idee waarom ik je dit vraag?

In je werk heb je met macht te maken. Hoe ga jij ermee om?