Mijn zoon heeft op hoog niveau gesport. Als puber zat hij in een sterk clubteam en de trainer en coach van dat team heeft het voor elkaar gekregen om van een groep individuele jongens tot een echt team te maken.
Ze gaan (meer dan tien jaar later) nog steeds goed en regelmatig met elkaar om.
Op gegeven moment moest het team voor het Nederlands kampioenshap spelen. Het duurde lang voor zij het wedstrijdveld betraden en wij, ouders en supporters, vermoedden dat de trainer ze behoorlijk had toegesproken.

Jaren later was ik op een feestje waar ook het jeugdteam van weleer aanwezig was. Ik stond met mijn glas wijn te luisteren hoe de (inmiddels) mannen herinneringen ophaalden. Ze bespraken de hierboven benoemde finale en toen vertelden ze iets wat ik nooit eerder had gehoord. De trainer had voor de wedstrijd een verhaal verteld over ‘De haas en de Hazewindhond’. Hij had het verhaal gebruikt als metafoor om de wedstrijd goed te kunnen spelen. Alle jongens kenden het verhaal van toen nog en allemaal vonden ze dat dit verhaal hun op scherp had gezet.

Er is moed voor nodig om van de gebaande paden af te wijken. Een verhaal met een boodschap vertellen aan een groep jonge jongens of aan een team medewerkers kan verkeerd uitvallen. Vertel je het zoals de trainer deed, goed doordacht en op het juiste moment dan kan het een verhaal worden dat jaren later nog herinnert wordt.

Het team werd die dag Nederlands Kampioen.

Denk of spreek jij wel eens in metaforen (beeldspraken)?
Hoe bevalt dat?

Probeer het eens uit in de thuissituatie: iets wat je wilt zeggen in een metafoor. 

Wil je hier iets over vragen?